'आज मैले ठुलै युद्ध जितेँ'

      गत शुक्रबार साँझ महाराजगञ्ज चोकको एक क्याफेमा कफिको चुस्की लिँदै एउटा साथीलाई कुर्दै थिएँ । म बसेको टेबलको दायाँतर्फ अर्को टेबलमा दुईजना युवा समसामायिक राजनितिक विषयमा गफिदैँ थिए । उनीहरुको गफको बिचबिचमा आफ्नो तर्क पनि मिसाउँ कि झैँ त लाग्दै थियो तर आफ्नै पारामा गफिरहेका उनीहरुलाई आफ्नो तर्क सुनाउने चेष्टा गरिन । केहिबेरमा उक्त टेबलमा अर्को तेस्रो व्यक्तिको प्रवेश भयो । सायद उनीहरुकै समुहको अर्को सदस्य थियो। ऊ कुर्चीमा बस्न नपाउँदै ती दुईजनाको गफलाई छायाँमा पार्दै कराउन लाग्यो । 

भन्दै थियो - 'आज त मैले ठुलै युद्ध जितेँ यार !'

ति दुई छक्क पर्दै उसले जितेको युद्धबारे प्रश्न तेर्साउन थाले । उसको कुराले मलाई पनि कौतुहलता जागिहाल्यो ।

अघिदेखी बसिरहेका दुईमध्ये एउटाले सोध्यो- '‘के जितिस् र त्यस्तो त्यही भर्चुअल वार न जितिस् होला नि !' सायद ऊ भिडियो गेमतर्फ इंगित गर्दै थियो ।

‘'कहाँको भर्चुअल वार हुनु, रियल युद्घ नै जितियो नि ।' –उसले जवाफ फर्कायो ।

‘'अनि कस्तो युद्ध जितिस् त नि, फुर्ति त ठुलै छ त !'– अर्कोचाहीँले प्रश्न तेर्साइहाल्यो ।

‘'आज त सुन्धरादेखि नै माइक्रोको सिटमा बसेर आइयो नि !' – उसले स्फुर्तीसाथ भन्यो ।

उसको जवाफ सुनेर ति दुई गलल्ल हाँसे । वरपरका अरुहरु पनि मुस्काए । मैले पनि हाँसो थाम्ने आँट गरिन र केहिबेर बाहिरै देखिने गरि र धेरैबेर भित्रभित्रै हासेँ । 

                 ****

  

 (हुन पनि वास्तविकता यस्तै छ काठमाडौँको । सिट क्षमता भन्दा दोब्बर तेब्बर मान्छे माइक्रोमा  सामानको खात लगाएसरह कोचिने गरिन्छ र कोचिनु पर्ने बाध्यता पनि हुन्छ । सार्वजनिक यातायतमा सिटमा बसेर यात्रा गर्न पाउनु त ठुलै युद्ध जितेसरह हुन्छ काठमाडौँमा ।)